Woensdag 27 september 2023

De eerste nacht op Ameland verloopt niet zo rustig. Dat ligt niet aan Hotel Restaurant de Jong in Nes, maar aan Pia's buik.
Midden in de nacht wordt ze wakker omdat ze naar het toilet moet en wat volgt is behoorlijk diaree. Gelukkig wordt dat na een uur of twee beter en kunnen we nog verder slapen, maar van een goede nachtrust is geen sprake geweest.

's-Ochtends voelt Pia zich weer beter en gaan we ontbijten.
De koffie valt mee, er is een koffiemachine die ook espresso kan maken. Het had iets sterker gemogen, maar er is niets mis mee.
Verder zijn er een paar soorten goed brood, en een paar soorten kaas en vleeswaren. Ook is er genoeg zuivel, vruchtensap en fruit.
We smeren ook nog een paar broodjes om mee te nemen voor de lunch, we zijn tenslotte Nederlanders.

Tijdens het ontbijt ziet Tom een zeshoekig bordje op een lantaarnpaal zitten, zou dat een ANWB-fietsroute zijn?
En ja, het is de Ameland route. In het hotel vragen we hoe lang die route is, ze zoeken even en komen uit op 41 kilometer. We gaan die route fietsen.
Als we op het punt staan om te vertrekken raken we aan de praat met een paar andere hotelgasten die vaker op Ameland zijn geweest. Zij adviseren ons om als we weer eens naar Ameland gaan de auto in Holwerd te laten staan en met alleen de fietsen met de veerboot te gaan, dat scheelt veel geld en het is veel flexibeler want voetgangers en fietsers kunnen altijd mee. Met een auto ben je afhankelijk van de beschikbare plaatsen. En bovendien heb je op Ameland niet zo heel veel aan een auto.

Het weer is niet optimaal, het is bewolkt en aan de frisse kant, maar we zijn warm genoeg gekleed. In het begin gaat het goed, maar op de pier naar de veerboot missen we een bordje dat, zo zien we later, aan de verkeerde kant van een paal is gemonteerd. (Later, als we dit schrijven en de beschrijving van de ANWB erbij hebben blijkt dat de route begint op de pier).
We fietsen vervolgens een eind langs het wad en gaan dan kijken bij een monument waarvoor we de dijk over moeten. Daar zien we ook een route-bord hangen en we volgen dat. (Later, als we dit schrijven en de beschrijving van de ANWB erbij hebben blijkt dat we de dijk hadden moeten volgen, het is een beetje verwarrend).
We komen aan in Hollum, en daar missen we een bordje, en dat betekent dat we het stuk van de route langs Ballum en de vuurtoren missen. Onderweg hebben we vaker het idee dat er bordjes missen of dat die erg verscholen staan.
Via het vliegveld van Ameland komen we bij het strand en daar komen we ook weer op de route, die nu tot ver voorbij het drop Buren over een goed schelpenpad door de duinen voert.
Het weer wordt langzamerhand een stuk aangenamer, zonnig en aanzienlijk warmer.
Onderweg kijken we ook nog even op het strand, dat erg breed en uitgestrekt is. Dit deel van de route is erg mooi, en ook redelijk druk, maar het pad is breed genoeg.
Na Buren slaan we linksaf en vervolgen nu door een polderlandschap de route. We komen weer uit bij het wad, jammer genoeg aan de verkeerde (dat is polder) kant van de dijk. Halverwege kunnen we de dijk oversteken, en daar is ook een fietspad en een plek om te zitten. Daar eten we de broodjes op.
Via het dorp Buren, waar we ook weer een bordje missen, komen we weer aan in Nes en vervolgens bij ons hotel. We hebben 31 kilometer gefietst.
Ondanks het missen van een paar bordjes, en daarmee een deel van de route, vinden we dit een route die erg de moeite waard is.

We gaan daarna nog even bij de veerboten (aan de zuidzijde van Ameland) kijken en vragen meteen hoe het inchecken hier werkt.
Daarna fietsen we naar het strand van Nes (aan de noordzijde van Ameland). Dit is een heel breed en vooral ook heel schoon strand, waar het niet al te druk is.
We besluiten wat te drinken bij de enige strandtent, Sjoerd, waar we gelukkig een plekje in de schaduw vinden, in de zon uit de wind is het wel heel erg warm. Ze hebben er lekker bier, onder andere bier van Ameland, en we genieten er een uurtje van de rust en het strand.

Terug in Nes lopen we een tijdje rond en dan besluiten we ta gaan eten bij de Hekseketel omdat het menu ons wel aanspreekt. Het blijkt er erg druk te zijn, maar we kunnen nog buiten zitten, en uiteindelijk valt de drukte wel mee, de meeste mensen gaan binnen zitten.
Pia bestelt een vispalet met drie soorten vis en garnalen, Tom een Surf & Turf. Het eten smaakt prima, we hebben er geen spijt van dat we voor dit restaurant hebben gekozen.
We sluiten af met een glas tripel en een glas koffie met Amelander likeur.

Terug in het hotel gaan we naar de kamer. We zijn moe en we gaan vroeg naar bed.

Geschreven op: 2023-09-30

< Vorige - Volgende >